امشب قرار بود برم مشهد .از خیلی وقت پیش برنامه اشو ریخته بودم و قولشو داده بودم به خواهرم که چندروزی میام پیشت. یه اتفاق باعث شد که نتونم برم . گرفته شدن حال خودم بماند .بیچاره شیوا که نذر کرده بود کار من جور بشه و بتونم برم پیشش . غم اونم که ناراحت شداز نرفتن من ، اومد رو همه غصه های دلم تلمبار شد. نمیدونم شاید ستاره مشرقی هنوز نمیخواد آغوش وا کنه و این آدم فراموش شده از همه جا و همه کس را بطلبه.

تو فروردین و اردیبهشت امسال خیلی به این آهنگ گوش کردم خیلییییییی زیاد.یه بار دیگه هم شعرشو گذاشته بودم  تو وبلاگ.یه موقعی هم آهنگ زمینه وبلاگ بود و چقدر هم کامنت گرفتم به خاطرش که دوستام خوششون اومده بود ازش و تشکر کرده بودن.خودمم دوستش دارم اونقدر که مدتی زنگ تلفنم بود.نمیدونم چی شد برش داشتم.

امروز صبح که می اومدم اداره تا پخش ماشینو روشن کردم یهو این آهنگ شروع به خوندن کرد و منو برد به اون روزا.اتفاقا اون روزی که تو فروردین خیلی بش گوش کردم و گذاشتمش تو وبلاگ داشت بارون می اومد امروز هم بارون شدید می اومد و میاد.از نیمه شب داره می باره. حالم گرفته است .مریضی و جور نشدن برنامه سفر و خستگی همه به هم دست داده و منو نشونده پشت پنجره اتاقم تو شرکت. بارونو نیگا میکنم و می نویسم . علی اصحابی هم که داره میخونه ستاره مشرقی رو .خیلی امیدوار بودم روزهای آتی رو مشهد باشم .همه اینا باعث شد دوباره این شعر و این آهنگ و بذارم اینجا.از صبح کلی بش گوش کردم .هوا بدجوری گرفته است و آسمون پر از ابره و سیاهه .انگار میخواد یه بارون حسابی بیاد.کاش بیاد .شاید مرهمی باشه واسه دل بی تاب و گرفته من.

پرسه زنون توی رواق غصه بجای خونه
غمه که این روزا تن خسته امو میکشونه

 این روزا دوزخ منه ، من که بریدم از تو
بریدمو پشت سرش هی میخورم چوبشو

چند سالیه تو سینه داغ انتظارو دارم…
چند سال که اسمتو رو هی به زبون میارم

ضامن هشتمین بی رقیبم
ستاره مشرقیه غریبم

سوی کبوتری که شد فراموش
میشه که وا کنی دوباره آغوش

چند سال کار من شده شمردن لحظه ها
این نفسای خسته که دارن می افتن از پا

بزار بیان که خسته از گذشته تباهن
بزار بیان که خسته از یه لحظه اشتباهن

ضامن هشتمین بی رقیبم
ستاره مشرقیه غریبم

سوی کبوتری که شد فراموش
میشه که وا کنی دوباره آغوش

شعر:دکتر محمدرضا چراغعلی